Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
şiri-jəyan — is. <fars.> Qızmış şir, qızmış aslan təşbeh məqamında işlənir. <Murtuzaqulu xan:> Afərin, . . igidlər hər biri bir şirijəyan tək dava edirlər. Ə. H.. Ay baba, mən bu sözü yazdım əyan olmağa; Bakılılar and içib şiri jəyan olmağa. C. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vəhşi — sif. 1. İbtidai halda olan, ibtidai mədəniyyət pilləsində olan; ibtidai. Vəhşi tayfalar. İnsanlar vəhşi halında yaşadıqları zaman. – <Skif tayfası> cəsarətli, vəhşi xasiyyətli və köçəri olan müxtəlif qəbilələrdən ibarət idi. A. B.. // İs.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əsrəgləməg — (İmişli) qızmış, coşmuş dəvəyə buruntaq vurmaq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
atəşbar — f. 1) od yağdıran, çox isti, yandırıcı; 2) m. hərarətli, qızğın, qızmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
gərmagərm — f. lap qızmış, qızğın … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sərgərm — f. 1) başı qarışmış, məşğul; 2) m. qızğın, qızmış, coşmuş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
döşdəymiş — sif. dan. Qudurmuş, qızmış, yaralanmış … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
duxovka — <rus.> Qızmış hava ilə içində yemək bişirmək üçün (adətən, mətbəx plitəsi içərisində yerləşən) dəmir qutu. Balıq duxovkada yaxşı bişir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düyülmək — «Düymək»dən məch. Kəhər atın quyruğu haça düyülmüşdü. Ə. Vəl.. ◊ Qaşı (qaşları) düyülmək – bax qaş. Qaşı düyüldü, üzünün dərisi qızmış qaval kimi gərginləşdi, qulaqları səsə düşdü. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düz — 1. sif. Enişi, yoxuşu, çuxuru, təpəsi olmayan, hamar (səth haqqında). Düz yer. Düz çöl. Düz meydança. Düz döşəmə. Düz taxta. 2. is. Düzən, çöl, düzəngah, düzənlik. Mil düzü. Cıdır düzü. Düzlərdə yaşayan əhali. – Cücələrim gəzə gəzə; Səhər hindən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
